Luke Philbrick and The Solid Gone Skiffle Invasion (UK) Skiffle - Blues - Gospel Pallieter Café Herselt (02-07-2023) reporter & photo credits: Freddie info club: Pallieter Café info band: Luke Philbrick © Rootsville 2023

Ondanks dat we pas een zwaar weekend achter de rug hadden met de tweedaagse van 'Hookrock' was thuisblijven op zondagavond geen optie. Dus tegen 08.00PM richting 'Pallieter Café' te Herselt voor de passage van 'Luke Philbrick and The Solid Gone Skiffle Invasion'. Ook hun stop hier vorig jaar draaide uit op een enorm succes en het concert die avond op een 'street party' deed eindigden.

Skiffle was in de 50-ties enorm populair in het Verenigd Koninkrijk, in die mate zelfs dat de 'Big Four' aka 'The Beatles' onder 'The Quarrymen' als skiffle groep begonnen. Wij leerden in de jaren 60's en 70's skiffle kennen via Ferre Grignard. Het  is een muzieksoort die in de jaren twintig en dertig in New Orleans ontstond en afgeleid was van Dixie, Folk, Blues en Jazz. De traditionele skifflebands bedienen zich van voornamelijk huishoudelijke artikelen om op te spelen zoals het washboard. Daarnaast zijn een akoestische gitaar  samen met een  banjo gebruikelijke begeleidingsinstrumenten. Dus zijn we op deze zondag klaar voor een infuus van deze diverse stijlen. Een zondag die in het teken zou staan van Blues en Dixie maar vooral ook van veel Gospel, en dit net nu de dorpsherder van Herselt niet aanwezig was.

Luke zelf begeleid zich op dobro, banjo, gitaar maar blijkt later dat zowat geen enkel snaarinstrument geheimen kent voor hem. De 'Solid Gone Skiffle Invasion' dat zijn Anthony Grant op klarinet, saxofoon en fluit, Glen Miles op de staande bas. De vaste drummer van het gezelschap 'Jake Philbrick' deed deze 'Tour' niet mee aan de Brexit opstand. Hun roots ligt in de buurt van Bristol en Gloucester (Cathedral) ;-)

Wanneer je deze 'Luke Philbrick and The Solid Gone Skiffle Invasion' de eerste keer komt te ontmoeten zou je denken dat het een stelletje losgelaten straat muzikanten zijn maar geloof me niets is minder waar. Ze moeten vorig jaar een geweldige indruk hebben nagelaten want het 'Pallieter Café' begon langzaam maar zeker vol te lopen en die kwamen niet voor 'Den Hans'. Luke Philbrick die moet tijdens zijn geboorte volledig zijn ondergedompeld in de doopvont wat gospel is het keywoord bij zijn 'Solod Gone Skiffle Invasion'. Vic Varenwinkel die werd dit weekend, nog maar eens gedoopt in 'Cristal' maar hield zich vanavond de ganse avond veilig bij 'Spa Blauw'.

Onze muzikale trip op deze zondagavond begon met onder de metalen klanken van Luke's dobro, de dromerige geluiden uit Anthony's flute en de zalige harmony backing vocals van Glen en Anthony voelden we het tot in onze kleinste teen, dit zat snor. De eerste nummers waren puur gospel te noemen zoals op 'Oh Lord, Bring Back My Girl', de 'mellow saxophone' die klonk gewoon heerlijk. Dat Luke dan om een handdoekje vroeg om zijn zweet mee af te kuisen kwam bij Hans niet binnen dus rende Glen maar naar de sanitaire voorzieningen van dit etablissement voor wat papieren vervangers.

Alsof het niet straffer meer kon kwam er in deze 'Skiffle Invasion' nog eens op de koop toe een change over en wisselden Luke en Glen van instrumenten. Als fan van Tom Waits kreeg ik toen haast een muzikaal orgasme te verwerken. Glen bracht toen met die typische zware klankkleur zijn original 'Happy Birthday'. Of er iemand jarig was is niet geweten want we lieten ons met z'n allen meeslepen door hun muziek. As cool as Elvis and Ice Tea, om het met een blues quote te zeggen. Als kers op de taart bracht hij toen ook nog een beklijvende versie van die meester songsmid zijn 'Chocolate Jesus'.

Of het nu saxofoon, klarinet of fluit was, Anthony liet horen dat deze instrumenten in zijn bloed als onvervalste DNA zit verweven van een pure jazz muzikant. Zeker wanneer hij zich laat horen op de warme klanken van zijn klarinet. Nog even een stukje op de flute om zowaar bij Ian Anderson het schaamrood op de wangen te laten verschijnen. Gewoon fenomenaal!

Out of the blue brengen ze de shanty song 'What Shall We Do With The Drunken Sailor', een zeemanslied dat dateert van begin 19de eeuw maar hier altijd zal worden vereenzelvigd met onze eigen 'Ferre Grignard'. We voelden zo een lichte sing-a-long op komen.

Luke nam zijn metalen dobro weer ter hand en met enkele onvervalste 'sitar' klanken bevinden we ons zo in een mantra maar dan zonder het 'Hare Krishna' gevoel. Net als soms bij onze grijze eminentie van de blues begon 'Luke Philbrick and The Solid Gone Skiffle Invasion' ons ook nu even te verliezen.

Na een korte onderbreking gingen 'Luke Philbrick and The Solid Gone Skiffle Invasion' verder met wat ze al een uur hadden gedaan en dat was ons van onze sokken blazen. Het hoeft dan ook niet gezegd dat bij de eerste tonen van de gospel traditional 'No More, My Lord' het terug een stormloop naar binnen werd. Ook een rariteit hier in 'Pallieter café'. Ze bleven in het Gospel stramien en uit 'The Book of Exodus 5.0' kregen we zelfs 'Let My People Go' aka 'Go Down Moses'. Na een stukje Klezmer begon bij enkelen de drank te werken en samen met de klarinet van Anthony beleefden we zo haast terug de avonturen van Rabbi Jacob :-). Mazzeltof!

Ook al kreeg Glen het met regelmaat aan de stok men een lampenkap van den Hans toch brachten 'Luke Philbrick and The Solid Gone Skiffle Invasion' onverstoorbaar de African-American spiritual 'Wade In The Water' en kon mijn dag al lang niet meer stuk. 'Back to Waits' dan maar met ook nog 'Make It Rain' van die meesterlijke songsmid zelve. Met een ietwat andere versie van 'St James Infirmary' naderden we zo ook het einde van hun alweer beklijvend concert. Helaas was plots het tweede gedeelte al voorbij. Time flies when you having fun om dan maar met een quote te eindigen. Vanuit de luie zetel heb je het nu waarschijnlijk horen donderen in Keulen. Wij hadden enkel wat last van 'Mosquito Bites' maar die kwamen waarschijnlijk af op dat 'stilles wasser' :-)